هوش مصنوعی: این شعر از مشکلات و دردسرهای زندگی در دنیای مادی سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که در این دنیا، زیبایی‌های ظاهری فراوان است اما صبر و تحمل مانند صبر جمیل یافت نمی‌شود. شاعر از تشنگی روح برای رحمت الهی می‌گوید و بیان می‌کند که در راه عشق، توکل تنها دلیل است. همچنین، به ناتوانی انسان در برابر تقدیر و قدرت الهی اشاره می‌کند و از بخت سیاه و حرص و طمع انسان شکایت می‌کند. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اینجا جایگاه فرشتگان نیست و انسان باید با واقعیت‌های زندگی روبرو شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی، انتقاد اجتماعی و مضامین اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۶۹

در شهربند عمر که کس را دلیل نیست
چیزی به غیر دردسر و قال و قیل نیست

بسیار در قلمرو صورت جمیل هست
اما یکی به خوبی صبر جمیل نیست

وامانده‌ای که تشنه‌لبِ آب رحمت است
هیچ احتیاج او به لب سلسبیل نیست

پوشیده دیده بگذر از این دشت هولناک
در راه عشق به ز توکل دلیل نیست

مالک ز محکمیش زند بر در جحیم
قفلی به تنگ‌درزی مشت بخیل نیست

بستیم راه سیل به فرعون با نگاه
ما را شکاف دیده کم از رود نیل نیست

بخت سیاهم از کجک حرص می‌برد
جایی که زور پشّه کم از زور فیل نیست

قصاب قول صائب دانا بگو که گفت
اینجا مقام پر زدن جبرئیل نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.