هوش مصنوعی: این متن شعری است که بر بی‌ثباتی و موقتی بودن دنیا تأکید دارد و انسان را از وابستگی به دارایی‌ها و روابط گذرا برحذر می‌دارد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند «سرای عاریت» و «حنای عاریت»، زودگذر بودن زندگی را یادآور می‌شود و توصیه می‌کند که مانند نسیم بی‌تعلق باشیم و از دلبستگی‌های دنیوی دوری کنیم.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی بیشتری نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم برخی از استعاره‌ها و پیام‌های نهفته در شعر با مشکل مواجه شوند.

شمارهٔ ۸۲

تن چه باشد چاردیوار بنای عاریت
پر مکن قصد اقامت در سرای عاریت

بگذر از این باغ بی‌‌رنگ تعلق چون نسیم
دست و پا مگذار چون گل در حنای عاریت

یک قدم منصور بالاتر نرفت از پای دار
بیش از این کی می‌توان رفتن به پای عاریت

در قفا دارد کدورت آشنایی‌های خلق
پر مشو حیران در این آیینه‌های عاریت

چون زبان جاده خاموشی گزین از هر سؤال
درمرو از جای چون کوه از صدای عاریت

با دل صد چاک از دنبال محمل چون جرس
می‌کنم افغان و می‌آیم به پای عاریت

در جهان یک‌ دم نمی‌گیرند از وحشت قرار
دلنشین اهل همت نیست جای عاریت

خوب گفتند اهل دل قصاب این درگشته را
یک ده ویران و چندین کدخدای عاریت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.