هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا (یا شاعری با سبک مشابه) است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، مفاهیم عرفانی و عاشقانه را بیان میکند. شاعر از جلوه‌های مختلفی مانند طاووس قدس، شعله، خال بر لب، آیینه، و سوارکار در رزمگاه صحبت میکند تا به مفاهیمی مانند عشق الهی، فنا، دلاوری، و تسلیم در برابر آرزوها بپردازد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر مانند 'قصاب نفس' و 'سگ در مرسی' ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشند که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۴۴
در دل خیال یار بسی جلوه میکند
طاووس قدس در قفسی جلوه میکند
سر آنچه می‌زند به دلم هست دود آه
یا شعله در میان خسی جلوه میکند
خال است بر لب تو برآورده سر ز خط
یا پای در شکر مگسی جلوه میکند
آیینه‌ای است بر سر راه فنا جهان
هر دم در آن مثال کسی جلوه میکند
در رزمگاه عرصه عالم دلاوری
هر دم سوار بر فرسی جلوه میکند
قصاب نفس بسته به پای صد آرزوست
این سگ همیشه در مرسی جلوه میکند
طاووس قدس در قفسی جلوه میکند
سر آنچه می‌زند به دلم هست دود آه
یا شعله در میان خسی جلوه میکند
خال است بر لب تو برآورده سر ز خط
یا پای در شکر مگسی جلوه میکند
آیینه‌ای است بر سر راه فنا جهان
هر دم در آن مثال کسی جلوه میکند
در رزمگاه عرصه عالم دلاوری
هر دم سوار بر فرسی جلوه میکند
قصاب نفس بسته به پای صد آرزوست
این سگ همیشه در مرسی جلوه میکند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
