هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، به موضوعاتی مانند دوری از نادانان، دشواری همنشینی با افراد ناشایست، ارزش دانایی و درد دل اشاره دارد. شاعر از نمک به عنوان نمادی برای رابطه‌های ناسالم و ناشایست استفاده می‌کند و تأکید می‌کند که همنشینی با افراد نادان و بی‌درد می‌تواند انسان را سرگردان کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات و کنایه‌های شعر نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از زندگی دارد.
شمارهٔ ۲۱۸
کم خور ای روشن‌ضمیر از سفره دو نان و نمک
نیست آسان خوردن دانا دل از نادان نمک
می‌خورند از بس‌که با یکدیگر از روی نفاق
عالمی را در حقیقت کرده سرگردان نمک
قدر مردان بر طرف شد زین نمک‌نشناس چند
تا به کی نوشند این مردان ز نامردان نمک
شرط‌ها دارد به‌جا آوردن آن مشگل است
خوردن آسان نیست ور یک ذرّه با رندان نمک
لقمه‌ای بی خون زخم دل گوارای تو نیست
درد اگر خواهی مخور از دست بی‌دردان نمک
از برای امتحان ناکس و کس کافی است
یک سرانگشتی که بخشد در بن دندان نمک
دوش گریان می‌شدم قصاب از کویش که ریخت
آن سراپا ناز بر زخم دلم خندان نمک
نیست آسان خوردن دانا دل از نادان نمک
می‌خورند از بس‌که با یکدیگر از روی نفاق
عالمی را در حقیقت کرده سرگردان نمک
قدر مردان بر طرف شد زین نمک‌نشناس چند
تا به کی نوشند این مردان ز نامردان نمک
شرط‌ها دارد به‌جا آوردن آن مشگل است
خوردن آسان نیست ور یک ذرّه با رندان نمک
لقمه‌ای بی خون زخم دل گوارای تو نیست
درد اگر خواهی مخور از دست بی‌دردان نمک
از برای امتحان ناکس و کس کافی است
یک سرانگشتی که بخشد در بن دندان نمک
دوش گریان می‌شدم قصاب از کویش که ریخت
آن سراپا ناز بر زخم دلم خندان نمک
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
