هوش مصنوعی:
این متن به بررسی مفاهیم عمیقی مانند عشق، عهد و وفا، علم و عقل، و زندگی می‌پردازد. در بخش‌هایی از آن، از تشبیهات و استعاره‌هایی مانند خرقه بر ریش خر و درخت آدمی استفاده شده است تا مفاهیم انتزاعی را به تصویر بکشد. همچنین، متن به نقد حرص و طمع و تأثیرات منفی آن بر زندگی انسان اشاره می‌کند. در نهایت، تأکید بر اهمیت عشق و وفاداری و دوری از بی‌وفایی و فساد است.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم فلسفی و انتزاعی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۵۲ - سبب عداوت عام و بیگانه زیستن ایشان به اولیاء خدا کی بحقشان می‌خوانند و با آب حیات ابدی
بلکه از چَفْسیدگی در خان و مان
تَلْخَشان آید شَنیدن این بَیان
خِرقه‌‌یی بر ریشِ خَر چَفْسید سَخت
چون که خواهی بَر کَنی زو لَخْتْ لَخْت
جُفْته اَنْدازَد یَقین آن خَر زِ دَرد
حَبَّذا آن کَس کَزو پَرهیز کرد
خاصه پَنجَهْ ریش و هر جا خِرقه‌‌یی
بر سَرَش چَفْسیده در نَمْ غَرقه‌یی
خان و مانِ چون خِرقه و این حِرْصْ‌ریش
حِرْصِ هر کِه بیش باشد ریشْ بیش
خان و مانِ چُغدْ ویران است و بَس
نَشْنَوَد اَوْصاف بغداد و طَبَس
گَر بِیایَد بازِ سُلْطانی زِ راه
صد خَبَر آرَد بِدین چُغدانْ زِ شاه
شَرحِ دارُالْمُلْک و باغِسْتان و جو
پَس براو اَفْسوس دارد صد عَدو
که چه باز آوَرْد افسانه یْ کُهَن
کَزْ گِزاف و لاف می‌بافَد سُخَن؟
کُهنه ایشانَند و پوسیده‌یْ اَبَد
وَرْنه آن دَمْ کُهنه را نو می‌کُند
مُردگانِ کُهنه را جان می‌دَهَد
تاجِ عقل و نورِ ایمان می‌دَهَد
دلْ مَدُزد از دِلْرُبایِ روحْ‌بَخش
که سَوارت می‌کُند بر پُشتِ رَخش
سَر مَدُزد از سَر فَرازِ تاج‌دِهْ
کو زِ پایِ دلْ گُشایَد صد گِرِه
با کِه گویم در همه دِهْ زنده کو؟
سویِ آبِ زندگی پوینده کو؟
تو به یک خواری گُریزانی زِ عشق
تو به جُز نامی چه می‌دانی زِ عشق؟
عشق را صد ناز و اِسْتِکبار هست
عشقْ با صد ناز می‌آید به دست
عشقْ چون وافی‌ست وافی می‌خَرَد
در حَریفِ بی‌وَفا می‌نَنْگَرَد
چون درخت است آدمیّ و بیخْ عَهْد
بیخ را تیمار می‌بایَد به جَهْد
عَهْدِ فاسِدْ بیخِ پوسیده بُوَد
وَزْ ثِمار و لُطفْ بُبْریده بُوَد
شاخ و بَرگِ نَخلْ گر چه سبز بود
با فسادِ بیخْ سَبزی نیست سود
وَرْ ندارد بَرگِ سبز و بیخ هست
عاقِبَت بیرون کُند صد بَرگ دست
تو مَشو غِرّه به عِلْمَش عَهْد جو
عِلْم چون قِشْراست و عَهْدَش مَغزِ او
تَلْخَشان آید شَنیدن این بَیان
خِرقه‌‌یی بر ریشِ خَر چَفْسید سَخت
چون که خواهی بَر کَنی زو لَخْتْ لَخْت
جُفْته اَنْدازَد یَقین آن خَر زِ دَرد
حَبَّذا آن کَس کَزو پَرهیز کرد
خاصه پَنجَهْ ریش و هر جا خِرقه‌‌یی
بر سَرَش چَفْسیده در نَمْ غَرقه‌یی
خان و مانِ چون خِرقه و این حِرْصْ‌ریش
حِرْصِ هر کِه بیش باشد ریشْ بیش
خان و مانِ چُغدْ ویران است و بَس
نَشْنَوَد اَوْصاف بغداد و طَبَس
گَر بِیایَد بازِ سُلْطانی زِ راه
صد خَبَر آرَد بِدین چُغدانْ زِ شاه
شَرحِ دارُالْمُلْک و باغِسْتان و جو
پَس براو اَفْسوس دارد صد عَدو
که چه باز آوَرْد افسانه یْ کُهَن
کَزْ گِزاف و لاف می‌بافَد سُخَن؟
کُهنه ایشانَند و پوسیده‌یْ اَبَد
وَرْنه آن دَمْ کُهنه را نو می‌کُند
مُردگانِ کُهنه را جان می‌دَهَد
تاجِ عقل و نورِ ایمان می‌دَهَد
دلْ مَدُزد از دِلْرُبایِ روحْ‌بَخش
که سَوارت می‌کُند بر پُشتِ رَخش
سَر مَدُزد از سَر فَرازِ تاج‌دِهْ
کو زِ پایِ دلْ گُشایَد صد گِرِه
با کِه گویم در همه دِهْ زنده کو؟
سویِ آبِ زندگی پوینده کو؟
تو به یک خواری گُریزانی زِ عشق
تو به جُز نامی چه می‌دانی زِ عشق؟
عشق را صد ناز و اِسْتِکبار هست
عشقْ با صد ناز می‌آید به دست
عشقْ چون وافی‌ست وافی می‌خَرَد
در حَریفِ بی‌وَفا می‌نَنْگَرَد
چون درخت است آدمیّ و بیخْ عَهْد
بیخ را تیمار می‌بایَد به جَهْد
عَهْدِ فاسِدْ بیخِ پوسیده بُوَد
وَزْ ثِمار و لُطفْ بُبْریده بُوَد
شاخ و بَرگِ نَخلْ گر چه سبز بود
با فسادِ بیخْ سَبزی نیست سود
وَرْ ندارد بَرگِ سبز و بیخ هست
عاقِبَت بیرون کُند صد بَرگ دست
تو مَشو غِرّه به عِلْمَش عَهْد جو
عِلْم چون قِشْراست و عَهْدَش مَغزِ او
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۲۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۵۱ - قصهٔ آن شخص کی دعوی پیغامبری می‌کرد گفتندش چه خورده‌ای کی گیج شده‌ای و یاوه می‌گویی گفت اگر چیزی یافتمی کی خوردمی نه گیج شدمی و نه یاوه گفتمی کی هر سخن نیک کی با غیر اهلش گویند یاوه گفته باشند اگر چه در آن یاوه گفتن مامورند
گوهر بعدی:بخش ۵۳ - در بیان آنک مرد بدکار چون متمکن شود در بدکاری و اثر دولت نیکوکاران ببیند شیطان شود و مانع خیر گردد از حسد هم‌چون شیطان کی خرمن سوخته همه را خرمن سوخته خواهد ارایت الذی ینهی عبدا اذا صلی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
