بار غم فرود آمد در زمین ماریه باز
یا که کاوران حجاز

هرچه غصه بود آمد دلخراش و سینه گداز
در حریم محرم راز

بود شور رستاخیز یا نوای غمزدگان
حلقۀ ستم زده گان

هر دلی ز غم لبریز داد راز و نیاز
با شه غریب نواز

نو گلی چه غنچه شکفت نغمه زد چه بلبل زار
زار همچو مرغ هزار

با پدر بزاری گفت کامده بسوز و گداز
پروریدۀ تو بناز

خار پای ما بنگر خواری اسیران بین
حال دستگیران بین

چون کبوتر بی پر غرقه خون ز پنجۀ باز
نیمه جان ز رنج دراز

بانوان دل بریان در کمند اهل ستم
زیر بند اهل ستم

روی اشتر عریان نه عماری و نه جهاز
صبح و شام در تک و تاز

کودکان خونین دل همچو گوی سر گشته
یا چه بخت برگشته

دشمنان سنگین دل هر یک از نشیب و فراز
همچو تیر خورده گراز

شام ماتم ما بود صبح عید مردم شام
آه از آن گروه لئام

مرکز تماشا بود بانوان میر حجاز
با نقاره و دف و ساز

از یزید و آن محفل دل لبالب خون است
دیده رود جیحون است

ما غمین و او خوشدل، او بتخت زر بفراز
ما چه سیم در دم گاز

کعبه را شکست افتاد زانچه رفت بر سر تو
زانچه دید گوهر تو

دست بت پرست افتاد قبلۀ دعا و نماز
مفتقر بسوز و ساز