هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق و جستجوی معنوی اوست. شاعر از بی‌قراری دلش، حیرت عقل در برابر طبع بلندپروازش، و تنهایی خود سخن می‌گوید. او از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند و غم تنهایی‌اش را تسکین دهد. در نهایت، شاعر به بی‌اعتباری دنیا و ارزش حقیقت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند.

شمارهٔ ۴۲

بسامانی رسان یارا سر سودائی ما را
و گر نه ده شکیبائی دل شیدائی ما را

براق عقل در حیرت شود از رفرف طبعم
چه بیند گاه همت آسمان پیمائی ما را

بگلزار معارف بلبلم کن ای گل خوشبو
ببین دستان سرائی و چمن آرائی ما را

مناز ای گنبد مینا برفعت کین خم گردون
حبابی بیشتر نبود خم مینائی ما را

بفرما جلوه ای ای شمع جمع نرم جانبازان
ببین آنگاه چون پروانه بی پروائی ما را

بشکر آنکه یکتائی تو در اقلیم زیبائی
بخور گاهی بغمخواری غم تنهائی ما را

بعشق ذکر و فکر نقش باطل صرف شد عمری
بسوزان ای حقیقت دفتر دانائی ما را

شد از ترک عنایت بی نهایت مفتقر رسوا
چرا چندین پسندی خواری و رسوائی ما را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.