هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر عشق و وابستگی شاعر به معشوق یا پروردگار است. شاعر از تیر غمزه‌های معشوق، نیاز به رهایی از دام هوا و هوس، و تقدس حریم معشوق سخن می‌گوید. همچنین، او به امید و الطاف الهی یا شاهانه متوسل می‌شود و اعلام می‌کند که دلش تنها به معشوق تعلق دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۵۷

براستان که سر من بر آستانۀ تست
نوای روز و شبم شور عاشقانۀ تست

هماره تیر دلم را به تیر غمزه مزن
چرا که پرورش او به آب و دانۀ تست

مرا ز دام هوا و هوس رهائی بخش
که این همای همایون ز آشیانۀ تست

دل ار بملک دو گیتی نمی دهم چه عجب
از آنکه گوهر یک دانۀ خزانۀ تست

فضای سینه اگر رشک طور سینا شد
حریم قدس تو و پیشگاه خانۀ تست

اگرچه بانگ انا الحق ز غیر حق نسزد
ولی به گوش من این نغمه ها ترانۀ تست

بگیر داد من از چرخ پیر و بیدادش
مگر نه شیر فلک رام تازیانۀ تست

نچات مفتقر از ورطۀ بلاعجب است
ولی امید بالطاف خسروانۀ تست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.