گهی به کعبۀ جانان سفر توانی کرد
که در منای وفا ترک سر توانی کرد

به راه عشق توانی که رهسپر گردی
اگر که سینۀ خود را سپر توانی کرد

به چار بالش خواب آنگهی تو تکیه زنی
که تن نشانۀ تیر سه پر توانی کرد

نسیم صبح مراد آنگهی کند شادت
که خدمت از سر شب تا سحر توانی کرد

ز فیض گفت و شنودش چه بهره ها ببری
اگر به طور شهودش گذر توانی کرد

تو را به بوی حقیقت دماغ تر گردد
اگر که دیو طبیعت به در توانی کرد

اگر بلند شوی از حضیض وهم و خیال
ز اوج عقل چه خورشید سر توانی کرد

ره ارچه تیره و تار است و طی او مشکل
ولی به همت اهل نظر توانی کرد

جدا مشو ز در دوست مفتقر هرگز
که چارۀ دل ازین رهگذر توانی کرد

«غروی اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir