گازُری بود و مَر او را یک خَری
پُشتْ ریش اِشْکَم تَهیّ و لاغَری

در میانِ سَنْگلاخِ بی‌گیاه
روزْ تا شب بی‌نَوا و بی‌پَناه

بَهْرِ خوردن جُز که آب آن جا نبود
روز و شب بُد خَر در آن کور و کَبود

آن حَوالی نِیْسِتان و بیشه بود
شیر بود آن جا که صَیْدَش پیشه بود

شیر را با پیلِ نَر جنگ اوفْتاد
خسته شُد آن شیر و مانْد از اِصْطیاد

مُدَّتی وا مانْد زان ضَعْف از شِکار
بی‌لَوا مانْدَند دَد از چاشتْ‌خوار

زان که باقی‌خوارِ شیر ایشان بُدَند
شیر چون رَنْجور شُد تَنگ آمدند

شیرْ یک روباه را فَرمود رو
مَر خَری را بَهْرِ من صَیّاد شو

گَر خَری یابی به گِردِ مَرغْزار
رو فُسونَش خوان فَریبانَش بیار

چون بِیابَم قُوَّتی از گوشتِ خَر
پَس بگیرم بَعد از آن صَیْدی دِگر

اندکی من می‌خورَم باقی شما
من سَبَب باشم شما را در نَوا

یا خَری یا گاو بَهْرِ من بِجویْ
زان فُسون‌هایی که می‌دانی بِگویْ

از فُسون و از سُخَن‌هایِ خوشَش
از سَرَش بیرون کُن و اینجا کَشَش