ای روی دلارایت آتش زده در جان ها
درد غم سودایت سرمایه ی دوران ها

چون از غم عشق تو صد جامه ی جان چاکست
عشاق چه غم دارند از چاک گریبان ها

صد طایر جان هردم پروانه صفت سوزد
گر همچو رخت باشد شمعی به شبستان ها

گل چاک زده جامه بر بوی تو در گلشن
از بهر خریداری از پرده به دامان ها

در میکده ی وحدت چون شیر و شکر ای جان
درد و غم عشق تو آمیخته با جان ها

کوی تو و روی تو چون کعبه و عید آمد
جان های نکوکیشان در پیش تو قربان ها

عقلم همه فن ها را آراسته بود اول
چون عشق تو برخواندم از یاد برفت آنها

شعری که حسین ای جان در وصف تو پردازد
هر بیت از او شاید سر دفتر دیوان ها