هوش مصنوعی: این شعر به ناپایداری زندگی، غم‌های جهان و نبود شادی پایدار اشاره دارد. شاعر از جستجوی خوشبختی در دنیای فانی ابراز ناامیدی می‌کند و بر اهمیت همراهی دوستان مهربان تأکید دارد. همچنین، او به گذرایی عمر و از دست رفتن جوانی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، مانند ناپایداری زندگی و تأمل در مرگ، برای درک بهتر به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، لحن غمگین و ناامیدانه‌ی شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۶۰

بقای عمر در این خاکدان فانی نیست
جهان پر از غم و امید شادمانی نیست

گل مراد از این آب و گل چه میجوئی
که در ریاض جهان بوی کامرانی نیست

برای صحبت یاران مهربان کریم
خوش است عمر دریغا که جاودانی نیست

چو غنچه بسته دهن خون خور و مخند چو گل
که اعتماد بر این پنج روز فانی نیست

دوام عیش و بقا میوه ایست بس شیرین
ولی چه سود که در باغ زندگانی نیست

مرا تحمل جور زمانه هست ولیک
ز دوست طاقت دوری چنانکه دانی نیست

بیا و از سر جان خیز ورنه رو بنشین
که کار اهل وفا غیر جان فشانی نیست

بهار عمر به وقت خزان رسید حسین
دگر حلاوت نوباوه ی جوانی نیست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.