بقای عمر در این خاکدان فانی نیست
جهان پر از غم و امید شادمانی نیست

گل مراد از این آب و گل چه میجوئی
که در ریاض جهان بوی کامرانی نیست

برای صحبت یاران مهربان کریم
خوش است عمر دریغا که جاودانی نیست

چو غنچه بسته دهن خون خور و مخند چو گل
که اعتماد بر این پنج روز فانی نیست

دوام عیش و بقا میوه ایست بس شیرین
ولی چه سود که در باغ زندگانی نیست

مرا تحمل جور زمانه هست ولیک
ز دوست طاقت دوری چنانکه دانی نیست

بیا و از سر جان خیز ورنه رو بنشین
که کار اهل وفا غیر جان فشانی نیست

بهار عمر به وقت خزان رسید حسین
دگر حلاوت نوباوه ی جوانی نیست