هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از بازگشت معشوق و اثرات مثبت آن بر شاعر سخن می‌گوید. شاعر امیدوار است که معشوق بازگردد و با حضور خود، نور و زندگی را به جهان او بازگرداند. همچنین، او به بازگشت مونس جانش، حسین ابن حسن، نیز امید بسته است.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و اشارات تاریخی مانند «حسین ابن حسن» نیاز به دانش ادبی و تاریخی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۷۴

گر پریچهره مه پیکر من باز آید
روشنائی ببصر جان ببدن باز آید

پرتو نور تجلی رسد از جانب طور
نفس رحمت رحمان ز یمن باز آید

از سر طره آن ترک خطائی بمشام
نکهت نافه آهوی ختن باز آید

همه کار من دلسوخته چون زر گردد
اگر آن سنگدل و سیم ذقن باز آید

مردم دیده من درج پر از در دارد
همچو غواص که از بحر بدن باز آید

خوش بود گر ز جفای کاری و بیدادگری
آن بت عشوه ده عهدشکن باز آید

طوطی طبع من از چه دهن نطق ببست
بگشاید اگر آن پسته دهن باز آید

دارم امید که بر رغم حسودان ز سفر
مونس جان حسین ابن حسن باز آید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.