هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات عمیق عاشق به معشوق است. شاعر خود را مانند شمعی می‌داند که در آتش عشق می‌سوزد و نیاز و درد را جزئی از ذات عشق صادقانه می‌پندارد. او عشق را حقیقتی فراتر از ظواهر دنیوی می‌داند و معتقد است عاشقان واقعی با ترک خودخواهی‌ها به حقیقت عشق دست می‌یابند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۱۵

اگر طریقه آن دلرباست عشوه و ناز
وظیفه من آشفته نیست غیر نیاز

منم چو شمع و غم عشق دوست چون آتش
مرا نصیبه از آن آتش است سوز و گداز

گهی ز فکر دهانش مراست عیشی تنگ
گه از هوای قد او مراست عمر دراز

دلا چو دیده بدوزی ز دید هر دو جهان
چو شاهباز کنی دیده بر رخ شه باز

کسی که سر حقیقت شناخت میداند
که در طریقت عشاق عشق نیست مجاز

نیاز و درد بود زخت عاشق صادق
نمیخرند ببازار عشق زهد و نماز

قمارخانه رندان پاکباز اینجاست
بیا و نقد دو عالم بضربه ای در باز

حجاب خویش توئی چون بترک خود پوئی
درون خلوت خاصت کنند محرم راز

حسین بندگی دوست کار عشاق است
ز بندگیست که عاشق کشد ز دلبر ناز
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.