چه حذر کنم ز مردن که توام بقای جانی
چه خوش است جان سپردن اگرش تو میستانی

هله تیغ عشق برکش بکش این شکسته دل را
که ز کشتن تو یابد دل مرده زندگانی

پی جستن نشانت ز نشان خود گذشتم
که کسی نشان نیابد ز تو جز به بی نشانی

ز خمار خودپرستی چو مرا نماند طاقت
قدحی بیار ساقی ز چنان مئی که دانی

ز زلال خضر جامی بچشان و ده بقائی
که بجان رسیدم ای جان ز غم جهان فانی

نفسی مرو ز پیشم بنما جمال خویشم
بشکن هزار توبه که بلای ناگهانی

گه جلوه جمالت قدح از حدق بسازم
که چشم شراب غیبی به پیاله نهانی

لب ما و آستینت سر ما و آستانت
اگرم بخویش خوانی و گرم ز پیش رانی

چو حسین عاشقی تو که هزار ذوق یابد
بگه سئوال رویت بجواب لن ترانی

«حسین خوارزمی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir