هوش مصنوعی:
متن داستانی است درباره یک خیاط به نام پور شش که به چستی و دزدی معروف است. او ادعا می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند در حضور او دزدی کند. مردم برای آزمایش او، یک اسب را به عنوان گرو می‌گذارند. پور شش با هوشمندی و مهارت خود، اسب را از دست دزدان نجات می‌دهد و ثابت می‌کند که ادعایش درست است. در ادامه، او با مهارت خود در خیاطی و گفتگو با مردم، محبوبیت بیشتری پیدا می‌کند.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم اخلاقی و طنزآمیز است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و جذاب است. همچنین، استفاده از کلمات و عبارات قدیمی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.
بخش ۵۵ - دعوی کردن ترک و گرو بستن او کی درزی از من چیزی نتواند بردن
گفت خیّاطی‌ست نامَش پورِ شُش
اَنْدَرین چُستیّ و دُزدی خَلْق‌کُش
گفت من ضامِن که با صد اِضْطِراب
او نَیارَد بُرد پیشَم رشته‌تاب
پَسْ بِگُفتندَش که از تو چُست‌تَر
ماتِ او گشتند در دَعوی مَپَر
رو به عقلِ خود چُنین غِرِّه مَباش
که شَوی یاوه تو در تَزویرهاش
گَرم‌تَر شُد تُرک و بَست آن جا گِرو
که نَیارَد بُرد نی کُهنه نی نو
مُطْمِعانَش گَرم‌تَر کردند زود
او گِرو بَست و رِهان را بَر گُشود
که گِرو این مَرکَبِ تازیِّ من
بِدْهَم اَر دُزدَد قُماشَم او به فَن
وَر نتواند بُرد اسبی از شما
وا سِتانَم بَهْرِ رَهْنِ مُبْتَدا
تُرک را آن شب نَبُرد از غُصّه خواب
با خیالِ دُزد می‌کرد او حِراب
بامْدادان اَطْلَسی زد در بَغَل
شُد به بازار و دُکانِ آن دَغَل
پَسْ سَلامَش کرد گَرم و اوسْتاد
جَست از جا لب به تَرْحیبَش گُشاد
گَرم پُرسیدَش زِ حَدِّ تُرک بیش
تا فَکَنْد اَنْدَر دلِ او مِهْرِ خویش
چون بِدید از وِیْ نَوایِ بُلبُلی
پیشَش اَفْکَند اَطْلَسِ اِسْتَنْبُلی
که بِبُر این را قَبایِ روزِ جنگ
زیرِ نافَم واسِعْ و بالاشْ تَنگ
تَنگْ بالا بَهْرِ جسمْ‌آرای را
زیرْ واسِعْ تا نگیرد پای را
گفت صد خِدمَت کُنم ای ذو وَداد
در قَبولَش دست بر دیده نَهاد
پَسْ بِپِیمود و بِدید او رویِ کار
بَعد از آن بُگْشاد لب را در فُشار
از حِکایَت‌هایِ میرانِ دِگَر
وَز کَرَم‌ها و عَطایِ آن نَفَر
وَزْ بَخیلان و زِ تَحْشیراتَشان
از برایِ خنده هم داد او نِشان
هَمچو آتش کرد مِقْراضی بُرون
می‌بُرید و لبْ پُر افسانه وْ فُسون
اَنْدَرین چُستیّ و دُزدی خَلْق‌کُش
گفت من ضامِن که با صد اِضْطِراب
او نَیارَد بُرد پیشَم رشته‌تاب
پَسْ بِگُفتندَش که از تو چُست‌تَر
ماتِ او گشتند در دَعوی مَپَر
رو به عقلِ خود چُنین غِرِّه مَباش
که شَوی یاوه تو در تَزویرهاش
گَرم‌تَر شُد تُرک و بَست آن جا گِرو
که نَیارَد بُرد نی کُهنه نی نو
مُطْمِعانَش گَرم‌تَر کردند زود
او گِرو بَست و رِهان را بَر گُشود
که گِرو این مَرکَبِ تازیِّ من
بِدْهَم اَر دُزدَد قُماشَم او به فَن
وَر نتواند بُرد اسبی از شما
وا سِتانَم بَهْرِ رَهْنِ مُبْتَدا
تُرک را آن شب نَبُرد از غُصّه خواب
با خیالِ دُزد می‌کرد او حِراب
بامْدادان اَطْلَسی زد در بَغَل
شُد به بازار و دُکانِ آن دَغَل
پَسْ سَلامَش کرد گَرم و اوسْتاد
جَست از جا لب به تَرْحیبَش گُشاد
گَرم پُرسیدَش زِ حَدِّ تُرک بیش
تا فَکَنْد اَنْدَر دلِ او مِهْرِ خویش
چون بِدید از وِیْ نَوایِ بُلبُلی
پیشَش اَفْکَند اَطْلَسِ اِسْتَنْبُلی
که بِبُر این را قَبایِ روزِ جنگ
زیرِ نافَم واسِعْ و بالاشْ تَنگ
تَنگْ بالا بَهْرِ جسمْ‌آرای را
زیرْ واسِعْ تا نگیرد پای را
گفت صد خِدمَت کُنم ای ذو وَداد
در قَبولَش دست بر دیده نَهاد
پَسْ بِپِیمود و بِدید او رویِ کار
بَعد از آن بُگْشاد لب را در فُشار
از حِکایَت‌هایِ میرانِ دِگَر
وَز کَرَم‌ها و عَطایِ آن نَفَر
وَزْ بَخیلان و زِ تَحْشیراتَشان
از برایِ خنده هم داد او نِشان
هَمچو آتش کرد مِقْراضی بُرون
می‌بُرید و لبْ پُر افسانه وْ فُسون
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۲۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۵۴ - قال النبی علیه السلام ان الله تعالی یلقن الحکمة علی لسان الواعظین بقدر همم المستمعین
گوهر بعدی:بخش ۵۶ - مضاحک گفتن درزی و ترک را از قوت خنده بسته شدن دو چشم تنگ او و فرصت یافتن درزی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
