هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از مفاهیم نجومی و استعاری برای بیان احساسات و تجربیات انسانی استفاده میکند. شاعر از اختران و سیارات به عنوان نمادهایی برای توصیف حالات روحی و عاطفی خود بهره میگیرد. او از تأثیرات منفی اختران بر زندگی خود شکایت میکند و از نبود شادی و رقص در زندگی خود ابراز ناراحتی میکند. در نهایت، شاعر به مخاطب توصیه میکند که به جای توجه به اختران، به عشق واقعی توجه کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات نجومی و فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربهی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل میشود.
بخش ۵۸ - بیان آنک بیکاران و افسانهجویان مثل آن ترکاند و عالم غرار غدار همچو آن درزی و شهوات و زبان مضاحک گفتن این دنیاست و عمر همچون آن اطلس پیش این درزی جهت قبای بقا و لباس تقوی ساختن
اَطْلَسِ عُمرَت به مِقْراضِ شُهور
بُرد پارهپاره خَیّاط غُرور
تو تَمَنّا میبَری کَاخْتَر مُدام
لاغ کردی سَعْد بودی بر دَوام
سَخت میتولی زِ تَربیعاتِ او
وَز دَلال و کینه و آفاتِ او
سخت میرَنْجی زِ خاموشیِّ او
وَز نُحوس و قَبْض و کینکوشیِّ او
که چرا زُهْرهیْ طَرَب در رَقْص نیست؟
بر سُعود و َرَقْصِ سَعْدِ او مَایست
اَخْتَرَت گوید که گَر اَفْزون کُنم
لاغ را پَس کُلیَّت مَغْبون کُنم
تو مَبین قَلّابی این اَخْتَران
عشقْ خود بر قَلْبزَن بین ای مُهان
بُرد پارهپاره خَیّاط غُرور
تو تَمَنّا میبَری کَاخْتَر مُدام
لاغ کردی سَعْد بودی بر دَوام
سَخت میتولی زِ تَربیعاتِ او
وَز دَلال و کینه و آفاتِ او
سخت میرَنْجی زِ خاموشیِّ او
وَز نُحوس و قَبْض و کینکوشیِّ او
که چرا زُهْرهیْ طَرَب در رَقْص نیست؟
بر سُعود و َرَقْصِ سَعْدِ او مَایست
اَخْتَرَت گوید که گَر اَفْزون کُنم
لاغ را پَس کُلیَّت مَغْبون کُنم
تو مَبین قَلّابی این اَخْتَران
عشقْ خود بر قَلْبزَن بین ای مُهان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۵۷ - گفتن درزی ترک را هی خاموش کی اگر مضاحک دگر گویم قبات تنگ آید
گوهر بعدی:بخش ۵۹ - مثل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.