اَنْدَر آن رُقْعه نِبِشته بود این
که بُرونِ شهر گنجی دان دَفین

آن فُلانْ قُبّه که در وِیْ مَشْهَد است
پُشتِ او در شهر و دَر در فَدْفَد است

پُشت با وِیْ کُن تو رو در قِبْله آر
وان گَهان از قَوْسْ تیری دَر گُذار

چون فَکَندی تیرْ از قَوْس ای سُعاد
بَر کَن آن موضِع که تیرَت اوفْتاد

پَسْ کَمانِ سخت آوَرْد آن فَتی
تیر پَرّانید در صَحْنِ فَضا

زو تَبَر آوَرْد و بیلْ او شادْ شاد
کَنْد آن موضِع که تیرش اوفْتاد

کُند شُد هم او و هم بیل و تَبَر
خود نَدید از گنجِ پنهانی اَثَر

هم‌چُنین هر روز تیر اَنْداختی
لیکْ جایِ گنج را نَشْناختی

چون که این را پیشه کرد او بر دَوام
فُجْفُجی در شهر اُفتاد و عَوام

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir