از متأخّرین و از طبقات سالکین در زمان سلطنت اکبر شاه هندی به هندوستان رفته و خدمت جمعی از کاملین رسیده و هم در آنجا فوت شد. این دو رباعی از اوست:
رباعی

بر نیک وبد جهان پر درد و دریغ
گه خنده کنم چو برق و گه گریه چو میغ

غیر از لب ساغر و دم صبح مرا
لبها لب مار گشت و دمها دم تیغ
٭٭٭

ای ساقی بادهٔ محبت جامی
وی قاصد غمزهٔ بتان پیغامی

تا کی هدف تیر تغافل باشیم
قهری، لطفی، تبسمی، دشنامی