هوش مصنوعی:
میر عبداللّه، معروف به میر عبداللّه مشکین قلم، از محققان برجسته بود که در خط نسخ مهارت داشت. نسب او به شاه نعمت‌اللّه ولی می‌رسید و اجدادش از هندوستان به ایران مهاجرت کرده بودند. او در علم، فضل، اخلاق و سلوک مقامی والا داشت و در هند شهرت یافت. دو فرزندش به نام‌های میر محمدمؤمن (عرشی) و میر صالح کشفی از نویسندگان بودند. او در 63 سالگی در سال 1063 هجری در اجمیر درگذشت. برخی از اشعار او نیز در متن ذکر شده‌است.
رده سنی:
15+
متن حاوی اطلاعات تاریخی و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال پیچیده باشد. همچنین، برخی مفاهیم عرفانی و اشارات ادبی نیاز به درک بالاتری دارند.
بخش ۱۶۵ - وصفی کرمانی قُدِّسَ سِرِّه
اسم شریف آن جناب میر عبداللّه و زبدهٔ محققین آگاه بود. چون در ترقیم خط نسخ، ناسخ نسخ نویسان بود، به میر عبداللّه مشکین قلم شهرت نمود، والدش میر سید مظفر وسلسلهٔ نسبش به واسطه‌ای به جناب شاه نعمت اللّه ولی منتهی می‌گرددو اجدادش از هندوستان به ایران افتاده و سید در سنهٔ الف در دهلی قدم به عرصهٔ امکان نهاده. در علم و فضل و اخلاق و سلوک مرتبهٔ عالی تحصیل فرموده. بالاخره در آن ولایت به ولایت مشهور آمد. میر محمدمؤمن متخلص به عرشی مؤلف کتاب مناقب و میر صالح کشفی ازفرزندان آن جناب‌اند. مدت عمرش شصت و سه سال. وفاتش در سنهٔ ۱۰۶۳ در اجمیر واقع شده. از اوست:
مردمان را به چشم وقت نگر
وز خیال پریر و دی بگذر
٭٭٭
ناف آهو نخست خون بوده است
سنگ بوده است ز ابتدا گوهر
کهتران مهتران شوند به عمر
کس نزاده است مهتر ازمادر
مردمان را به چشم وقت نگر
وز خیال پریر و دی بگذر
٭٭٭
ناف آهو نخست خون بوده است
سنگ بوده است ز ابتدا گوهر
کهتران مهتران شوند به عمر
کس نزاده است مهتر ازمادر
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۶۴ - واله داغستانی
گوهر بعدی:بخش ۱۶۶ - همتی بلخی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
