هوش مصنوعی:
عبدالرحمن بن بختیار، عالمی کامل بود که در هندوستان با تجرید سیاحت می‌کرد. در سال 1025، جذبه‌ای بر او غالب شد و از دنیا رفت. یک بیت و رباعی از او به جای مانده که مضامین عشق و جنون را بیان می‌کنند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عرفانی و شاعرانه است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی داشته باشد.
بخش ۱۱ - انسی سیاه دانی
اسمش عبدالرحمن بن بختیار. مردی عالم و کامل بوده. در هندوستان در نهایت تجرید سیاحت می‌نموده. مجذوب مطلق شد. در سنهٔ ۱۰۲۵ جذبه بر وی غالب شد و از بدنِ عنصری رست و این یک بیت و رباعی از او نوشته شد:
این دلقِ مرقع که مرا سرِ جنون است
پیرایهٔ عشق است نزیبد همه کس را
رباعی
گر دل ز غم عشق سلامت بودی
آماجگهِ تیرِ ملامت بودی
گویند قیامتی و دیداری هست
ای کاش که امروز قیامت بودی
این دلقِ مرقع که مرا سرِ جنون است
پیرایهٔ عشق است نزیبد همه کس را
رباعی
گر دل ز غم عشق سلامت بودی
آماجگهِ تیرِ ملامت بودی
گویند قیامتی و دیداری هست
ای کاش که امروز قیامت بودی
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۰ - ابوسعید کالیبی هندی
گوهر بعدی:بخش ۱۲ - اسد کاشی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
