فرزانه‌ای صاحب کمالات صوری و معنوی، از وارستگان و مجردان عهد خود بوده. علی قلی خان لگزی در تذکرهٔ خود این رباعی را به نام نامی وی قلمی نموده است:

با چرخ ستیزه، با فلک جنگ مکن
در زخمهٔ دهر ناله چون چنگ مکن

در خاک زر و در آب دریا گوهر
ضایع نگذارند تو دل، تنگ مکن