هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ مردی به نام ناصرعلی است که مجرد و وارسته بود و در سال 1119 درگذشت و در جوار شاه نظام اولیا دفن شد. دو بیت شعر از او نقل شده است که دربارهٔ عشق، طاعت، غفلت اهل دنیا و زنده‌دلی است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشعار حاوی مضامین عمیق فلسفی و عرفانی هستند که نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
بخش ۶۴ - علی سرهندی
وی را میان ناصرعلی گویند. مردی مجرد و وارسته بود. در سنهٔ ۱۱۱۹ رحلت نموده،در جوار شاه نظام اولیا مدفون شد. از اوست:
به طاعت کوش اگر عشق بلانگیز می‌خواهی
متاعی جمع کن شاید که غارتگر شود پیدا
٭٭٭
اهل دنیا را ز غفلت زنده دل پنداشتم
خفته آری مردگان را زنده می‌بیند به خواب
به طاعت کوش اگر عشق بلانگیز می‌خواهی
متاعی جمع کن شاید که غارتگر شود پیدا
٭٭٭
اهل دنیا را ز غفلت زنده دل پنداشتم
خفته آری مردگان را زنده می‌بیند به خواب
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۶۳ - علای خراسانی
گوهر بعدی:بخش ۶۵ - علمی قلندر هندی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
