هوش مصنوعی:
در این متن، رابطه بین علم و لذت و همچنین عشق و رنج بررسی شده است. ابتدا اشاره میشود که علم معمولاً منبع لذت است، اما در عشق این قاعده برعکس میشود. عاشق به دلیل محدودیتهای خود نمیتواند به کمال معشوق دست یابد و این ناتوانی باعث رنج بیپایان میشود. حتی اگر علم به کمال برسد، درک کامل جمال معشوق غیرممکن است، زیرا راه عشق نامتناهی است و قدمهای انسان محدود. این آگاهی، دردناکترین رنجها را به همراه دارد.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی و بیان مفاهیم انتزاعی مانند نامتناهی، محدودیت انسان و رنج عشق، برای مخاطبان جوانتر ممکن است دشوار باشد.
فصل ۱۶۷
در ظاهر چنانست که علم موجب لذت کلی بود و حکما گفتهاند که ادراک موجب لذت بود، در عشق آن قاعده منعکس میشود زیرا که نهایت قدم روندگان این راه آنست که قلت استعداد خود از عدم وصول اختیار کنند و حقیقت وجود را و آن موجب الم بی نهایت بود و اگر علم بحد کمال رسد بداند که عاشق را ادراک جمال معشوق عَلی سَبیلِ الْکُلَّیة ممکن نبود زیرا که در راه نامتناهی بقدم تناهی میرود پس وصول اَمْحَلُ الْمُحالاتْ (کذا) بود و علم بدین موجب اَقْوی الْالام بود نه مرده نه زنده لایَمُوتُ فیها وَلایَحْیی.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:فصل ۱۶۶
گوهر بعدی:فصل ۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.