زاد راه او فغان و زاریست
عزت و دولت همه در خواریست

گر تو خواهی دولت دیدار یار
باش گریان همچو ابر نوبهار

گریه و زاری نشان درد بود
هر که سوز و درد دارد مرد بود

دیدۀ بی گریه خود ناید به کار
ناله و زاریست عاشق را شعار

زاد راه ع شق عجزست و نیاز
گر درین ره می روی بگذر ز ناز

وصف عاشق ذلت و بیچارگی است
نیستی و غربت و آوارگی است

روز و شب می شو به زاری و فغان
گ ر همی خواهی که یابی زو نشان

هر که بیدردست از حق غافلست
دردمند عشق با سوز دلست

سوز جان و درد و غم باید بسی
تا در ین ره بو که گردی تو کسی

من نخواهم جاه و مال و طمطراق
درد خواهم سوز عشق و اشتیاق

از عمل وز علم و زهدت سود نیست
جز شکست و نیستی بهبود نیست