هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های پیچیده، هویت و جایگاه خود را توصیف می‌کند. او خود را پرورده‌ی آب، مرکز دایره‌ی پشقاب، وحدت صرف، و دخت فروچیده در حجله می‌خواند. همچنین به مفاهیمی مانند وحدت، شهود، و رد شرک اشاره می‌کند. در ادامه، شاعر از وضعیت کنونی خود سخن می‌گوید و اینکه چگونه دیگران به او احترام می‌گذارند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و ادبی نیاز به پیش‌زمینه‌ی فرهنگی دارد.

شمارهٔ ۴۱ - قطعه‌ایست در مورد مربای سیب

من که پرورده طعم آبم
از چه با تهمت شهد نابم

نقطه ممتنع التقسیمم
مرکز دایره پشقابم

وحدت صرف و ببرهان شهود
رد هر مشرک و هر مرتابم

منم آن دخت که در حجله شاخ
شد فرو چیده به عیش اسبابم

بود در شاخ زمرد مهدم
بود در مهد زبرجد خوابم

دایه صنع همی سود به چهر
گه سفیدابم و گه سرخابم

غافل از گردش چرخ دولاب
که به طهران کشد از دولابم

پس به ناظر دهدم کز تن، پوست،
به در آرد بتر از قصابم

ناظرا کارد به پهلو مزنم
نه توئی رستم و من سهرابم

منم آن زائده خوان وزیر
که کنون مائده اصحابم

دست ها سجده به سویم آرند
به مثال که مگر محرابم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰ - این نوع شعر را مضمن قبیح گویند و جز در هزل نیاید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲ - در سال شکست چوپان اوغلی گفته و بر روی توپ هایی که از لشکر عثمانی گرفتند حک کردند
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.