۲۰۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۸ - به یکی از امیرزادگان نبشته

قربانت شوم: پروانه مبارکه رسید و جا داشت که سواد مداد آن را به جای مردمک در چشم ها جا دهم و نقد جان را نثار سطور مشک بار نمایم.

خط کاجنحه الطواویس اغتدی
لحسوده کبراثن الآساد

معنی یسلسل کالعقود و انه
لذوی الحقود سلاسل الاقیاد
ازین برفی که بر خلاف عادت موسم آمده و سرما پیش افتاد شکایت فرموده بودید و بسیار به جا بود چرا که هیچ چیز بی جا و بی هنگام خوب نیست، مگر عشق، آن هم باعتقاد ادیب صابر که میگوید:

گویند که هر چیز بهنگام بود خوش
ای عشق چه چیزی که خوشی در همه هنگام
والسلام
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۷ - هو معلوم نیست به کی نبشته است
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۹ - نامة ای است به حاجی میرزا موسی خان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.