هوش مصنوعی: این متن شعری با محوریت عقل، دانش، امید و یقین است. شاعر از اهمیت عقل و هوش سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد که نباید بهانه‌ای برای کارهای نادرست آورد. همچنین، به دشواری‌های راه زندگی اشاره می‌کند و بر لطف خداوند در عین قهر او تأکید دارد. در پایان، از امید و یقین به عنوان پایه‌های ایمان یاد می‌شود و توصیه می‌کند که تکیه‌گاه انسان تنها فضل الهی باشد.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامین این شعر ارتباط برقرار کنند.

بخش ۱۸ - در بیان کیفیت عقل گوید

ای ز نور عقل گشته بهره مند
در همه عالم به دانش سربلند

در ولایت خطبه ها بر نام تست
این همه دانه برای دام تست

حجة الله است عقلت هوش دار
تا نیاری هیچ عذری بهرکار

پیش دارم منزلی دورودراز
زیر هرگامی دو صد شیب و فراز

حلقۀ درنازدم بسیار من
نیک ترسانم ز ختم کار من

عالمی را خون شده جان و جگر
از قبول و ردّ کس ناید خبر

رخ به نومیدی نمی باید نهفت
آیۀ لاتَق نط وا بهر چه گفت

لطف حق در عین قهر او ببین
این بود امید ارباب یقین

رهروان کاین طبل شادی می زنند
از در قُل یا عبادی می زنند

از یقین اول مقام آمد رجا
ما کجا و سر این معنی کجا

تکیه بر امید و بیم خود مدار
فضل حق دان هم بناوهم مدار
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۷ - در بیان معرفت روح میفرماید
گوهر بعدی:بخش ۱۹ - در بیان معرفت توکل می‌فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.