هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که بر محوریت خودشناسی، حقیقت‌یابی و دوری از خودپرستی تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا با محو کردن نفس خود، به حقیقت الهی دست یابد و با عقل فرزانه و دانش، به یقین برسد. همچنین اشاره می‌کند که گاهی انسان خود مانع پیشرفت خویش است و باید از پستی‌ها دوری کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و تحلیل، نیازمند سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی است که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
بخش ۳۱ - در بیان غیبت و حضور میفرماید
محو کن نقش خود از روی ورق
تا بخوانی آیت اثبات حق
هان حسینی قصه را کوتاه کن
بی حسینی عزم آن درگاه کن
حاصل الامر آفت خود هم توئی
نور حق پیداست نامحرم توئی
ای به پستی مانده از بالا مپرس
تیغ لا نارانده از الّا مپرس
در کمال خود چو باشی پایبند
آخر از نور یقین شو بهره مند
عقل فرزانه چو هستت همنشین
بازیابی نکته ی علم الیقین
چون گذشتی در ره دانش به چُست
خود به بینی آنچه دانستی نخست
تا بخوانی آیت اثبات حق
هان حسینی قصه را کوتاه کن
بی حسینی عزم آن درگاه کن
حاصل الامر آفت خود هم توئی
نور حق پیداست نامحرم توئی
ای به پستی مانده از بالا مپرس
تیغ لا نارانده از الّا مپرس
در کمال خود چو باشی پایبند
آخر از نور یقین شو بهره مند
عقل فرزانه چو هستت همنشین
بازیابی نکته ی علم الیقین
چون گذشتی در ره دانش به چُست
خود به بینی آنچه دانستی نخست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۰ - در بیان تلوین و تمکین میفرماید
گوهر بعدی:بخش ۳۲ - در علم الیقین و عین الیقین میفرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
