محو کن نقش خود از روی ورق
تا بخوانی آیت اثبات حق

هان حسینی قصه را کوتاه کن
بی حسینی عزم آن درگاه کن

حاصل الامر آفت خود هم توئی
نور حق پیداست نامحرم توئی

ای به پستی مانده از بالا مپرس
تیغ لا نارانده از الّا مپرس

در کمال خود چو باشی پایبند
آخر از نور یقین شو بهره مند

عقل فرزانه چو هستت همنشین
بازیابی نکته ی علم الیقین

چون گذشتی در ره دانش به چُست
خود به بینی آنچه دانستی نخست