آیة الکرسی فلک خواند و دمید از روی صدق
بر همین کرسی چو شاهنشاه بروی آرمید

وارث عالم شهنشاه زمان شاه جهان
کایزدش زیبنده اورنگ شاهی آفرید

تا بروبد صحن بزمش پشت گردون خم گرفت
تا بشوید پای تختش آب از گوهر چکید

تخت را باید که ناید بر زمین پا از نشاط
برفراز خویش هرگز خسروی چون او ندید

با فلک دعوی رفعت کرد و بر کرسی نشاند
هر کف خاکی که بروی پای این کرسی رسید

باد بر کرسی رفعت جاودان شاه جهان
نام کرسی تا شود مذکور با عرش مجید