هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از ناسازگاری روزگار و بی‌مهری بخت شکایت می‌کند و احساس تنهایی و بی‌پناهی خود را در میان مردم بیان می‌دارد. او خود را مانند خشکی در میان گلستان سبز و بی‌برگ در میان درختان پربرگ می‌بیند.
رده سنی:
15+
متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد.
شمارهٔ ۱۴
با ما کین سپهر و انجم پیداست
ناسازی بخت بی ترحم پیداست
چون خشکی آشیانه در گلبن سبز
بیبرگی ما میان مردم پیداست
ناسازی بخت بی ترحم پیداست
چون خشکی آشیانه در گلبن سبز
بیبرگی ما میان مردم پیداست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
