هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد دوری و ناتوانی در رسیدن به معشوق یا آرزوهایش می‌گوید. او اشاره می‌کند که تنها پناهگاهش نیز دور از دسترس است و این وضعیت برایش بسیار رنج‌آور است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاطفی و انتزاعی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به شناخت اولیه‌ای از ادبیات و مفاهیم شعری دارد.
شمارهٔ ۲۰
ای آنکه دلت زر از غیب آگاهست
بیجائی و برشکال بس جانکاهست
جز خانه زین خانه ندارم آنهم
چون دست بآن رسید پا کوتاهست
بیجائی و برشکال بس جانکاهست
جز خانه زین خانه ندارم آنهم
چون دست بآن رسید پا کوتاهست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
