تا حسن تو بنمود رخ از جمله ی اشیا
حیران جهان شد دل شوریده ی شیدا

در آینه روی تو بنمود دو عالم
هم بود ز مرآت جهان حسن تو پیدا

چون کرد تجلی رخ زیبای تو دیدیم
مجلای جمال تو همه صورت و معنا

تا دیده ی جان دید به هم زلف و رخت را
با ظلمت و نورست دلم را سرو سودا

چون باد صبا پرده ز روی تو برانداخت
شد مهر جمال تو ز هر ذره هویدا

خورشید جمال رخ آن یار عیان دید
از پرده ی ذرات جهان دیده ی بینا

تا کرد اسیری به رخش دیده ی جان باز
باشد ز همه رو به جمالش نظر او را