هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و دلدادگی به معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که با یاد روی معشوق، دلش شاد و خرم است. او از زیبایی معشوق به ماه و خورشید تشبیه می‌کند و اشاره می‌کند که دیگر هیچ چیز به زیبایی معشوق برایش جذاب نیست. شاعر همچنین از وصال با معشوق و رهایی از غم هجران می‌گوید و تأکید می‌کند که توصیف زیبایی معشوق در قالب کلمات ممکن نیست.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از تشبیهات و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۷
تا جان ما گذشت ازین قیل و قالها
دل را بیاد روی تو ذوقست و حالها
تاشسته شد ز لوح دلم نقش غیر دوست
جان مرا باوست مدام این وصالها
تا کرده ام بحسن تو تشبیه ماه و خور
دارم ز روی تو همه دم انفعالها
تا آفتاب روی تو دیدم در اوج حسن
دیگر ندید کوکب بختم و بالها
اهل گمان که بهره ندارند از یقین
دارند در ره تو عجایب خیالها
در بزم وصل تو چو دلم شاد و خرمست
جانم رهید از غم هجر و ملالها
حسنی چنین که دید، اسیری نمی توان
گفتن بیان شمه آن ماه و سالها
دل را بیاد روی تو ذوقست و حالها
تاشسته شد ز لوح دلم نقش غیر دوست
جان مرا باوست مدام این وصالها
تا کرده ام بحسن تو تشبیه ماه و خور
دارم ز روی تو همه دم انفعالها
تا آفتاب روی تو دیدم در اوج حسن
دیگر ندید کوکب بختم و بالها
اهل گمان که بهره ندارند از یقین
دارند در ره تو عجایب خیالها
در بزم وصل تو چو دلم شاد و خرمست
جانم رهید از غم هجر و ملالها
حسنی چنین که دید، اسیری نمی توان
گفتن بیان شمه آن ماه و سالها
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
