هوش مصنوعی: این متن عرفانی از زبان شاعری بیان می‌شود که خود را عارف اسرار پنهان، حاکم اقلیم عرفان، و مست شراب عشق معرفی می‌کند. او از دوگانگی‌های وجودی خود سخن می‌گوید: هم زاهد و هم می‌نوش، هم در مسجد و هم در بتخانه. شاعر به وحدت وجود و فنا در عشق اشاره دارد و خود را در هر دو جهان حاضر می‌بیند. او همچنین از حالات مختلف خود مانند ملک، جن، پری، حیوان و انسان سخن می‌گوید و در نهایت، خود را عاشق و دیوانه عشق معرفی می‌کند.
رده سنی: 18+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند مستی عشق و دوگانگی‌های وجودی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۸

عارف اسرار پنهانیم ما
حاکم اقلیم عرفانیم ما

زاهد ار ما عقل و هشیاری مجو
کز شراب عشق مستانیم ما

ما گدایانیم لیکن تاج بخش
هم بملک فقر سلطانیم ما

بی می و شاهد چو نتوانیم بود
زان حریف بزم رندانیم ما

هم بمسجد فی صلوة دایمون
هم بدیر از باده نوشانیم ما

هم به بتخانه خدا را ساجدیم
هم بکعبه بت پرستانیم ما

ما چه میدانیم تلوین و گمان
صاحب تمکین و ایقانیم ما

هر دو عالم جان ما را لقمه ایست
تا بخوان عشق مهمانیم ما

نیست گشتم از خود و هستم بحق
در حقیقت باقی و فانیم ما

در فنا جان محو جانان شد ولی
در بقا بنگر که جانانیم ما

گاه مطلوبیم و گاهی طالبیم
گاه درد و گاه درمانیم ما

گرد خود پیوسته دوری میکنیم
مرکز و پرگار دورانیم ما

گه ملک گه جنم و گاهی پری
گاه حیوان گاه انسانیم ما

سر حال خود بگویم با تو فاش
بر سرایر پرده پوشانیم ما

تا اسیری عاشق و دیوانه شد
در جهان عشق دستانیم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.