ریزد مدام ساقی جانها شراب ناب
در کام جان که مست خرابست در خراب

گوید حریف ماشو و پیوسته باده نوش
نظاره کن جمال دلفروز بی حجاب

نوشیم جامهای پیاپی ز دست دوست
زان باده که نیست خمارش بهیچ باب

در کوی زهد جان مرا چونکه راه نیست
مائیم و بزم عشق و می و مطرب و رباب

زاهد اگر نعیم ابد میکنی طلب
دوری مجو ز شاهد و پیمانه شراب

جان مست شد چنانکه نیامد دگر بهوش
زان بحرهای می که بنوشید بیحساب

هر دو جهان کشید اسیری بجرعه
کو مست تشنه بود و دو عالم شراب ناب