عالم چو سایه، نور رخت هست آفتاب
باشد وجود سایه ز خور زین مرو بتاب

بزدا غبار غیر ز آئینه دلت
تا عکس روی دوست ببینی توبی حجاب

عکس رخش ز آینه کون ظاهرست
در پیش عارف حق بین چو آفتاب

عاشق برای دیدن او بگذر از دو کون
عاقل سراب را بگذارد ز بهر آب

آزاده گشت جان اسیری ز قید جهل
تا روی نوربخش جهان دید بی حجاب