درد تو دوای دل و هم مرهم جانست
دشنام تو بهتر ز دعای دگرانست

لطف است و وفا جور و جفایت بحقیقت
جنگ تو بعاشق همه از صلح نشانست

دیدم که رضایت همه در ناله و زاری است
این ناله و افغان دلم از پی آنست

یک شمه ز حسن تو هرآنکس که به بیند
دیوانه شد و در پی او خلق دوانست

در جلوه گری حسن رخت دیدم و گفتم
این حسن نه حسن است که در حدبیانست

پیدا و نهان آینه روی تو دیدیم
گر عالم جانست و گر ملک جهانست

برآتش عشق تو دل و جان اسیری
بریان و کبابست چه گویم که چه سانست