هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از عشق و وصال به معشوق الهی سخن می‌گوید. حاجیان با طواف به وصل رسیده‌اند و هرکس به اندازه ظرفیت خود از لطف معشوق بهره برده است. عاشقان با فنا در عشق به بقای ابدی رسیده‌اند و از تعلقات دنیوی رها شده‌اند. اهل بینش در ذرات جهان نور هدایت را دیده‌اند و با زدودن کثرت از دل، وحدت حق را در همه جا یافته‌اند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی مانند 'فنا' و 'بقا' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۴۰

حاجیان حرم وصل لقا یافته اند
ز طواف سرکوی تو صفا یافته اند

ناامید از در لطف تو نرفتست کسی
هرکسی در خور درد از تو دوا یافته اند

عشق بازان که براه طلبت گم گشتند
محرمی کو که بگویم که چه هایافته اند

دیده برروی تو دارند ز ذرات جهان
اهل بینش که بدل نور هدایافته اند

نقش کثرت چو بشستند ز لوح دل خود
رقم وحدت حق در همه جا یافته اند

ببقای ابدی باقی جاویدانند
عاشقانی که بعشق تو فنا یافته اند

فارغند از غم و اندیشه دنیا و ز دین
بیدلانی چو اسیری که ترا یافته اند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.