هوش مصنوعی: متن فوق یک غزل عاشقانه است که در آن شاعر به بیان وابستگی عمیق خود به معشوق می‌پردازد. او تأکید می‌کند که بدون معشوق، زندگی برایش غیرممکن است و از جنبه‌های مختلف حضور معشوق در زندگی خود سخن می‌گوید، از جمله به عنوان مونس، نور، و حتی درد و رنج. شاعر اعلام می‌کند که تحت هر شرایطی، حتی اگر معشوق به او بی‌اعتنایی کند یا باعث رنجش شود، باز هم زندگی بدون او برایش معنا ندارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه عمیق و گاهی اوقات همراه با درد و رنج عشق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند وابستگی شدید و پذیرش رنج از سوی معشوق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۲۴۱

ای بت عشوه ساز من بی تو بسر نمی شود
دلبر جان نواز من بی تو بسرنمی شود

حاصل روزگار من مونس و غمگسار من
همدم جان زارمن بی تو بسر نمی شود

باده تویی و جام من نور تویی ظلام من
شخص تویی و نام من بی توبسر نمی شود

گر تو بلای جان شوی، دل ببری نهان شوی
مونس دیگران شوی، بی تو بسر نمی شود

فتنه عاشقان تویی، آفت بیدلان تویی
شور جهانیان تویی، بی تو بسر نمی شود

درد دهی دعا کنم، جور کنی وفا کنم
جنگ کنی صفا کنم، بی تو بسر نمی شود

گر چه شوی تو کینه ور، ورنکنی بمن نظر
یا که برانیم ز در، بی توبسر نمیشود

گر بدهی مراد من ور ندهی تو داد من
ور نکنی تو یاد من، بی تو بسر نمی شود

گر تو اسیریم کنی، تیغ جفا بمن زنی
محو کنی ز من منی، بی توبسر نمی شود
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.