۱۳۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۶۶

هان ای صبا ز لطف بشیراز کن گذر
زین جان بی نوا برجانان پیام بر

کان مبتلای محنت غربت ز اشتیاق
دارد دلی پرآتش و پیوسته دیده تر

گوید دعا بصدق دل و از سر نیاز
دارد امید فاتحه هر شام و هر سحر

ای سالکان راه بهمت مدد دهید
باشد رسیم باز بدیدار یکدگر

هستم امیدوار بلطفش که عاقبت
بینم جمال روضه آن سیدالبشر

بار غم فراق عزیزان و رنج راه
برجان کشم ببوی وصالش درین سفر

بگذر اسیریا بره عشق او ز بیم
هر جا روی عنایت حق است راهبر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.