اگر چه عاشقیم ورند و قلاش
بنام زهد گشتم در جهان فاش

ز قید ننگ و ناموسیم آزاد
ز جام عشق سرمستیم و اوباش

سخن از عقل و هشیاری و تقوی
مگو با عاشقان مست و قلاش

اگر خواهی جمال یار بینی
ز لوح دل نقوش غیر بتراش

ز دیدار تو محروم است زاهد
که شد بی بهره از خورشید خفاش

چو دیگ بی نمک مخروش واعظ
دل دانا به خار جهل مخراش

اسیری دین و دنیا چون حجابست
بکوی عشق خوش بی این و آن باش