تا که دریای قدم آمد بجوش
گشت صحرای دو عالم پرخروش

در نقاب کفر زلف بیقرار
نور ایمان رخ خوبت مپوش

تا نمودی حسن رخسار چو ماه
از دل و جانم ربودی عقل و هوش

ترک زهد و دین و دنیا در رهت
هست آسان پیش رند باده نوش

مستی و مخموری امروز ما
هست از آن می ها که یارم داد دوش

واقفم از ذوق مستی تا دلم
شد مرید پیر جام می فروش

دربدر بی پا و سرگردیده ام
چون اسیری سال ها در جست و جوش