هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق الهی، جدایی و وصال، حیرت انسان در برابر هستی، و رابطه‌ی عاشق و معشوق می‌پردازد. شاعر از درد فراق و شادی وصل سخن می‌گوید و به دنبال درک حقیقت عشق و معرفت است. همچنین، به موضوعاتی مانند عرفان، شناخت ذات الهی، و بی‌پروایی عاشق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از مضامین مانند عشق و فراق نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۲۲

گر پرده برنداری زان رخ ز جان غمناک
آهی کشم که آتش افتد درون افلاک

در حیرتم که با ماست آن یار هرکجا هست
من گه ز وصل شادان گه از فراق غمناک

گر نیست عشق بازی از جانب توبا ما
پس در میانه پیغام بهرچه بود لولاک

مائی حجاب ما شد اندر میانه ای کاش
عشق آتشی فروزد سوزد منی من پاک

گر نیست نقش آدم در خاک تیره پنهان
پس چرخ و انجم از چیست گردان بگرد این خاک

از حسن با کمالش واقف نشد کماهی
هر چند کرد کوشش در فکر عقل دراک

گر سالک طریقی چندان برو درین راه
کاخر رسی بمنزل بی بار فکر و ادراک

معروف و معرفت را غایب نبود زان گفت
آن عارف یگانه سبحان ما عرفناک

معشوق لاابالی عاشق نجوید الا
آنکس که چون اسیری رندست ومست وبی باک
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.