هوش مصنوعی: این شعر عرفانی بیانگر عشق و ارادت شاعر به معشوق است که او را به عنوان کعبه و قبله‌ی خود می‌داند. شاعر از تجرد از هوای نفس، وقف درگاه معشوق، و ایثار جان و دل در راه او سخن می‌گوید. ذکر جمال معشوق نماز و ورد اوست و دیدن دیدارش عید او. شعر به عشق الهی و معنوی اشاره دارد و شاعر خود را از جمله عشاق جانباز می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه‌ی این شعر برای درک و تجربه‌ی نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۳۷۸

حج من سوی تو آمد طوف کویت کعبه ام
دیدن دیدار تو باشد صفا و مروه ام

جامه احرام من باشد تجرد از هوا
لازم درگاه تو بودن همیشه وقفه ام

حاجیانرا گرچه باشد هدیه بدنه پیش تو
در هوایت کشتن نفس و هوا شد هدیه ام

روبسوی هرکسی دارند در هر ملتی
کعبه ما کوی یار و روی او شد قبله ام

شد نماز و ورد من ذکر جمال روی او
دل ز یاد غیر خالی کردن آمد روزه ام

دیدن دیدار دلبر هست عید من
جان و دل ایثار کردن پیش جانان فطره ام

ای اسیری جمله عشاق جانبازان بدند
جان بعشق دلبر افشان گو که من زین زمره ام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.