هوش مصنوعی: این متن عرفانی به ستایش ذات الهی و تجلی آن در جهان می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، نور ذات خداوند را منشأ همه کائنات می‌داند و بیان می‌کند که همه موجودات، از مؤمن تا کافر، بازتابی از صفات الهی هستند. همچنین، اشاره‌ای به مستی عرفانی و رهایی از قید هستی دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی عبارات مانند 'مخمور و بیخودیم' نیاز به تفسیر مناسب دارد.

شمارهٔ ۴۵۶

ای هر دوکون لمعه از نور ذات تو
وی کاینات بوده نمود صفات تو

عکس جمال روی تو پیداست از جهان
مرآت حسن روی تو شد کاینات تو

دارند روبروی تو در هر مقام و حال
مؤمن ز کعبه کافر ازین سومنات تو

هر ذره گر چه مظهر خورشید ذات شد
دارد ظهور خاص بهر جای ذات تو

چون روی تو جمال نمود از منات و لات
شد بت پرست عابدلات و منات تو

مخمور و بیخودیم بده ساقی از کرم
یک جرعه از شراب لب چون نبات تو

از تاب مهر نور جمال حبیب شد
از قید هست و نیست اسیری نجات تو
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.