هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، به زیبایی معشوق و عشق به او می‌پردازد. شاعر از جمال معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عشق به او باعث فغان و آه شده است. همچنین، اشاره‌ای به دوری از مال و منصب برای رسیدن به وصال معشوق دارد و عشق را بالاتر از هر چیز دیگری می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم استفاده‌شده نیاز به دانش ادبی و تجربه زندگی بیشتری دارد.

شمارهٔ ۴۶۶

ای از جمال روی تو یک ذره مهر و ماه
برمنتهای حسن توکس را نبود راه

گفتم چه دورم از توچو مارا گناه نیست
گفتا که مست هستی تو بدترین گناه

پیوسته گرچه با دل و جانست یار ما
هر دم ز شوق اوست مرا صد فغان و آه

زان رو مرا بصورت خوبان بود نظر
کز روی مه رخان بجمالت کنم نگاه

باشد ز نور روی تو ایمان انیس جان
گر زانکه کفر زلف تو مارا بود پناه

بینم عیان ز پرده ذرات کاینات
مهر جمال تو تابان شده چو ماه

در اشتیاق روی تو شیداست جان و دل
بنما جمال خویش بعشاق گاه گاه

بگذر ز مال و منصب اگر یار بایدت
زیرا که سد راه وصالست مال و جاه

گر چه گداست و مفلس اسیری ولی چه غم
دارد بعشق دوست فراغت ز پادشاه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.