هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی بیانگر عشق و ارادت عمیق شاعر به معشوق الهی است. شاعر با بهره‌گیری از تصاویر شعری مانند نور، آفتاب و آتش، شدت علاقه خود را توصیف می‌کند و معشوق را منبع هدایت و کمال می‌داند. متن بر اهمیت پیروی از راه حق و عشق به اهل بیت تأکید دارد و فراق از معشوق را به آتش تشبیه می‌کند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۴۹۰

یاسیدی و یا سندی انت منیتی
والله لیس غیرک قصدی و نیتی

ما خاب سائل لکریم من اجله
وجهت نحو ساحتکم رکب حاجتی

وردی لذکر حسنک یا املح الملاح
ما غیره بحبک فرضی و سنتی

من شوق نور وجهک فی القلب اضرمت
نار تنار کل عشاء و غدوة

انت الذی تنور من نوره الظلام
لاغرو ذاک انک شمس الهدایة

فی القرب و الکمال لقد کنت سابقا
کل الوری لانک خیر البریة

من یدعی الطریقة من غیر شرعکم
دین الهدی یکفره فی الحقیقة

ان الذی یموت علی حب آلکم
قدمات مؤمنا لکمال المحبة

لاتحرق الاسیری فی نار فرقة
و اسمح له بوصلک قبل المنیة
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.