درد عشقش مرهم جان منست
کفر عشقش عین ایمان منست

بی سرو سامان شدن در عشق دوست
هم بجان او که سامان منست

آیت دیوانگی و عاشقی
گوبیا خود خاص درشان منست

در نظربازی و قلاشی کنون
در همه آفاق دستان منست

جمله ذرات جهان تابان چو ماه
ز آفتاب روی جانان مست

قسم زاهد چیست زهدست و ریا
رندی و معشوق و می زان منست

چون سمند عشق دارم در رکاب
تا ابد هر لحظه جولان منست

درد درد عشق جانانست و بس
در دو عالم آنچه درمان منست

شاهد جان با اسیری شد یکی
ساقیا می ده که دوران منست