هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ مریدان و شرایط ارادت آن‌هاست. مریدی که در دلش ارزشی برای دنیا قائل باشد، ارادتش واقعی نیست. اگر مرید پس از ترک دنیا، دوباره به چیزی از آن علاقه نشان دهد یا بین امور دنیوی تفاوت بگذارد، در خطر بازگشت به عادات گذشته است. مرید باید به‌گونه‌ای باشد که بودن یا نبودن چیزهای دنیوی برایش یکسان باشد تا با درویشی ناسازگاری نکند، حتی اگر همهٔ اطرافیانش غیرمسلمان باشند.
رده سنی:
18 سال به بالا
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی دارد. همچنین، برخی اصطلاحات و مفاهیم به‌کاررفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
بخش ۱۲ - فصل
و هر مرید که اندر دل او چیزی را از دنیا قدر بود و خطر، اسم ارادت برو مجاز بود و اگر اختیاری ماند بازو، در آنچه از آن بیرون آمده بود، از معلوم، که خواهد که یکی را بدان مخصوص کند یا نوعی را از انواع بِرّ در آن اندیشه کند یا شخصی را دون شخصی اختیار کند، او متکلّف بود در حال خویش و بر خطر بود که زود باز سر عادت خویش گردد زیرا که قصد مرید باید که در آن بود تا از علاقتها بیرون آید نه بدان اعمال بِرّ کند و زشت بود مرید را که از معلوم، جمله، بیرون آید پس اسیر خرقه بود، باید که بودن و نابودن آن چیز نزدیک وی، هر دو یکی بود تا با درویشی بدان سبب نقار نکند و با کسی مضایقه نکند بدان، اگر همه گبری باشد.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۱ - باب پنجاه و پنجم دَر وصیّت مریدان
گوهر بعدی:بخش ۱۳ - فصل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
